Zgodnie z chronologią, architektoniczny barok był poprzedzony stylem renesansowym. Warto zaznaczyć, iż ten późniejszy nurt, a więc barokowy Każdy był całkowicie odmienny w zależności od danego kraju.
Tym, co jednak z pewnością można powiedzieć o baroku, niezależnie od miejsca jego rozwoju, jest to, że był on stylem pełnym radości. W znacznym stopniu odwoływał się on również do wzorców klasycznych.
Twórcy architektury barokowej, mimo bazowania na ponadczasowej klasyce, dużą wagę przykładali jednak do wytworzenia efektu ruchu, dynamiki, życia. Dynamice szczególnie sprzyjał zabieg tak zwanego rozczłonkowywania pomieszczeń znajdujących się wewnątrz barokowej budowili.
Panowała także mnogość różnego rodzaju kolumn, gzymsów, czy pilastrów. Budowle wznoszono ponadto w taki sposób, by wyraźnie dało się zauważyć kompozycje utworzone z napiętych, naprężonych do granic wytrzymałości linii, tak, że można było niemal odnieść wrażenie ich wyginania się w formę łuku.
Najpopularniejsze surowce budowlane z tego okresu to wapień, często zresztą mieszany ze marmurem poddanym wcześniej proszkowaniu.